Máis adiviñas de libros

E xa que estamos co asunto dos libros, ¿cal é o título dun libro do Alvarez Blázquez impreso en 1976 pero escrito entre 1951 e 1953?

¡O marciano de San Mamede en Os Blancos! (e VI)

Cando chegaron a Os Blancos, os nenos de alí agardábano impacientes. Todos os nenos de Os Blancos fóronlle ensinar o seu colexio, pero como aínda non tiveran tempo de presentalo a todos, a xente dos Blancos colleulle moitísimo medo e todos se meteron rapidamente nas súas casas. No colexio os nenos levárono a unha aula na que lle ensinaron o acento galego, e cando xa sabía bastante os nenos dos Blancos levárono por todos os pobos do concello para presentalo á xente, e empezaron a dicirlles que era bo e que podían falar con el pois sabía falar en galego.
E Nazan coñeceu ós pais e nais dos rapaces, e pouco a pouco foron amigándose máis con el, todos lle dicían: "Ola, que tal estás, Nazan", ou "Como che vai o día", e el respondía: "Pois por agora ben, ¿e ti?" Daquela os seres humanos respondíanlle: "Ben".
Chegou por fin un día de feira e Nazan estaba moi nervioso, case todos lle dicían: "Que che pasa, Nazan?" Pero el non contestaba. Dicían: "Contesta". E Nazan daquela falou: "Estou moi ner… nervioso. É porque vou coñecer a moita xente descoñecida". "Pois iso non é nada, non te preocupes". Aquel día foi a primeira vez que ía á feira, pero Nazan disfrutou moito, aínda que había moita xente sorprendida de velo por alí.
Pois o certo é que agora Nazan está nos Blancos, e vai á escola cos nenos e nenas de alí.

UNHA NOVA ADIVIÑA

Xosé María Alvarez Blazquez compuxo co seu irmán Emilio poemas, que se recolleron e editaron en 1949 nun libro que se titula.... (Adiviña o seu título)

CATI, CARLOS, NATI e BRUNO dinvos que se titula "Poemas de ti e de min". Un saúdo.

O MARCIANO DE SAN MAMEDE (V)

Ó ver a nave... trataron de acercarse. Cando estaban chegando a ela, o marciano e os nenos asustáronse e premeron o botón de "despegar", sen saber a onde dirixirse nin qué facer
Cando pasaron por Vilar de Barrio fixeron unha parada e puxeron letreiros por todo o pobo para convocar unha reunión de veciños.
Ó día seguinte, na xuntanza, contáronlle a todos a verdade do que acontecera, porque non querían seguir ocultando a Nazan nin enganando ós pais. Todos entenderon a postura dos nenos e permitiron que seguiran sendo amigos del e que lle axudaran coas súas clases de galego; incluso, entre todos lle acondicionaron o local das escolas vellas que estaba ocupando, porque definitivamente se convertiría na casa de Nazan.
Os nenos e nenas de Vilar de Barrio, que se comunicaban con frecuencia cos de Os Blancos a través de internet, mandáronlle un correo electrónico contándolles que agora xa non tiñan que esconder a Nazan, que todos o aceptaban e tamén lles falaron dos seus progresos no aprendizaxe da nósa lingua.
Ós de Blancos pareceulles estupendo e faláronlle da posibilidade de facer o mesmo en Blancos, presentárllelo a todos e que pasara a ser un novo amigo, tamén da cente de alí.