Despois de estar unhas horas vagabundeando pola Serra de San Mamede, baixou ao pobo e non viu a ninguén. Resulta que era o día da festa estaban todos reunidos na praza. Cando os atopou, asustouse moito porque non eran igual a el. E correu ata unha casa vella e abandonada e agochouse nela.
Ós poucos días perdeu o medo, e atreveuse a saír do seu escondite. Cando a xente o viu, asustáronse e botaron a correr e berrar polo pobo adiante.
Todos se agocharon nas súas casas e comezaron a mirar pola xanela para ver se o marciano marchara.
Non foi así. Aquel ser quedou sentado no medio da praza, abraiado, ollando para toda a xente, para aquel lugar tan estraño que nunca vira...
